โรคสมองเสื่อมในวัยผู้สูงอายุ
โรคความจำเสื่อมสำหรับผู้สูงอายุ จะพบเห็นได้บ่อยมากสำหรับผู้ที่มีอายุมากกว่า 65 ปีขึ้นไป ซึ่งอาการความจำเสือมสำหรับผู้สูงอายุนั้นจะไม่ใช่การหลงลืมในแบบธรรมดา ที่วางของไว้ที่ไหนแล้วลืมหาของไม่เจอ แต่เป็นการที่คนสูงอายุลืมเรื่องราวของชีวิตตัวเองในปัจจุบันและจำได้แต่สิ่งในอดีตที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเรื่องดีหรือร้ายก็ตาม กล่าวได้เลยว่าเป็นถ้าเป็นเรื่องดี ก็คงเป็นเรื่องที่ดีและน่าจดจำในชีวิตมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นความสุขในช่วงวัยเด็กหรือวัยไหนก็ตามที่เป็นความประทับใจในแบบที่ลืมไม่ลง หากเป็นเรื่องที่แย่ ก็คงเป็นเรื่องที่แย่และเสียใจมากที่สุดในชีวิต ซึ่งเป็นการส่งผลเสียทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ ซึ่งแนวโน้มส่วนใหญ่จะไปทางเสียสุขภาพจิตมากกว่า เพราะแนวโน้มส่วนใหญ่ของผู้ที่เป็นโรคนี้จะส่งผลต่อจิตใจของผู้ที่เป็นได้ทันที
อาการของผู้ที่เป็นโรคสมองเสื่อมนั้นจะเป็นคนที่มีการพูดหรือถามเรื่องเดิมซ้ำ ๆ ในเวลาระยะสั้น ๆ ลืมเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น หาของไม่เจอบ่อย ลืมนัดสำคัญบ่อย สับสนเรื่องทิศทางว่าควรไปทางไหนดี จึงทำให้หลงทางในที่ที่คุ้นเคย จึงเป็นที่มาของการที่ผู้สูงอายุได้หายออกไปจากบ้าน ซึ่งผู้สูงอายุไม่มีทางทราบเลยได้ว่าตนเองต้องไปทางไหน ถึงจะเป็นทางที่ไปถึงบ้าน หากยังพอจำบ้านได้ก็ถือว่ายังโชคดีอยู่ แต่ก็มีบางคนที่ไม่สามารถจำอะไรได้เลย ซึ่งต่อให้เจอบ้านก็ไม่สามารถจำได้ว่าที่แห่งนั้นคือบ้านของตน และผู้สูงอายุที่มีปัญหาในเรื่องความจำส่วนใหญ่หากจำอะไรไม่ได้ ก็จะเดินไปตามเส้นทางเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมายปลายทางก็จะทำให้หลงออกจากบ้านอย่างถาวร หากลูกหลานสามารถตามมาเจอก็ถือว่าโชคดี แต่หากลูกหลานตามหาไม่เจอก็จะทำให้กลายเป็นคนจรไปในทันที
ผู้ที่เป็นโรคความจำเสื่อมเมื่อเผชิญกับความวุ่นวายของสังคมภายนอกก็จะทำให้ยิ่งกลัวสภาพแวดล้อมที่อยู่รอบ ๆ ตัว ซึ่งบางคนอาจจะไม่ยอมพูดกับคนแปลกหน้าและไม่ยอมให้ถูกตัว ถึงแม้จะเป็นตำรวจก็ตาม ถามอะไรก็จะเงียบแต่จะแสดงอาการออกทางท่าทางอย่างเดียว ซึ่งบางทีอาจเจอคนรู้จักพาไปส่งที่บ้านแต่ผู้สูงอายุก็กลับรู้สึกกลัวและจำลูกหลานไม่ได้ ซึ่งโรคนี้ไม่มีทางที่จะหายได้ สิ่งที่จะช่วยผู้สูงอายุได้นั้นคือการดูแลใส่ใจและสนใจ อย่าให้ผู้สูงอายุต้องออกไปไหนมาไหนเพียงลำพัง
โรคสมองเสื่อมในวัยผู้สูงอายุ
